İnsan prangalar eskitiyor
Melek kalpli bi kadını
bıçaklıyorum defalarca kalbinden
O bana sarılıyor buna rağmen
İnsan insanlığından utanıyor
Dönüp bakıyorum ona
Yüzünden yüzüme akıyor tüm enerjisi
Ölümüm senden olur
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
Devamını Oku
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta