Dökümlü kumaşın içinde dökülen insan
Dökülen kumaşın içinde dökümlü altın
Kumaş insana hasret, insan kumaşa dargın
Akıp da giderken zaman denen alâmette
Ne yana baksan çile, ne yöne dönsen hüzün
Kara kış esir almış, peşinden gelip güzün
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta