Akıbetimiz Kara Toprak Şiiri - Kasım Kob ...

Almilaaaa.....
Dur birazcık,
Almila tırmanmaaa...
Kayacaksııınnn...
Sakiinnn...
Çıldırtma insanı, gelirim ama oraya,
Yeteeer inceeennn...
*
Hadi, bir çalım at da şaşalım,
Ben buracıkta duruyorum,
Hadi yapsana..
*
Kitapları karıştırırken,
Radyoyu açıp kaparken,
Gülümseyemiyorduk ki asla,
Var oluşumuza, sinirlenirdin Almila
Hayret bir şey, hayret bir şey,
Akılsızlar koonuşmasınn..
Çekilin gidin, diye kükrer,
Ortamı buz keserdin Almila.
*
Fakat yine de, anımsıyor musun,
Eğlendirmiştim o akşam seni,
Penceremize ay doğmuştu sanki,
Hani o meşhur 2017' deki,
Okyanuslar ötesi, kayık yarışı.
*
Hey evrenin sakinleri...
Bir varlık yokluk meselesi,
Kıtlıklar, kasırgalar...
Herkes kendi derdinde,
Bizim nebuladaki, bütün varlıklar,
Bu yarışa odaklanmıştı,
Tabela 778'e - 780,
Müsabaka bitti bitecek,
Saniyeler kalmıştı bitime,
İlteriş'in ustalıkla,
Dalgadan kurtardığı kağıda,
Gezegenin parlayan incisi,
Patlak dudağındaki sızıyı, umursamadan içinde,
Tam okyanusun ortasında,
Taa, Altay dağlarının ruhuna,
Öyle bir üfledi ki yelkenine,
Kaptan Paskal'ın, omzundan güç alarak,
Nefesiyle bir dokunuverdi,
İstikamet çizdi, İlteriş'in hamlesine.
*
Soluklar kesildi,
Medcezirin ayarı şaştı,
Gözünü kırpmadı gezegen,
Sadece kaypak steplerinde,
Tam 4404 soydaşımız,
Heyecandan apışıp kaldı,
Kağıdın sudaki seğirmesinden,
Anladı üflediği an,
Mağlubiyetin soğukluğunu,
Kirpiklerindeki pırıltıyla,
Galibiyet coşkusuna bıraktı,
Almila o saniyelere şahit oldu,
Rengarenk bir kelebek misali,
O ufacık, kağıt teknenin,
Bitiş çizgisine ilerleyişine.
*
Çok azıcık da olsa,
Tebessüm etmiştin Almila,
Hatta söz almıştın annenden,
Yutacağın her lokma yemek için,
Tekrar dinleyeyim diye.
*
Meridyenleri büzüştürsek,
Üst üste koyup katlasak,
Meclisleri dağıtıp, kasaları boşaltsak,
Tüm okyanusları, tatlı suya çevirsek..
Yıldızların altında, her şey nafile,
Varlık sebebimiz, nefes almamız,
Neşemiz, kederimiz,
Evlatlarımız,
Akıbetimiz kara toprak.