Of, of.
Yine daldı gitti, maziye gözlerim,
Ömrümün sonbaharı gelmiş, bir günde
Pişmanlıklarım var, pişmanlıklarım şimdi gözlerimin önünde
Yanmakta canım.
Yanmakta ilkbahar gelmiş bir günde.
Dimdik durdu.
Bronz, bir heykel gibiydi.
Etrafına bakındı, çember gözlüklerinin altından
Ortalığı sessizliğinde boğdu.
&&
Bu gün gözlerim yeşilde dolaşıyor.
Oksijen soluyorum, bu gün etrafımdaki doğadan
Bu gün yine daldı gözlerim
Seyrir dururdur bir şeyler olacakmış gibi
Düşünürüm.
Dalmış bakarken uzaklara
Gamlıyım yine ben oldu da akşam
Düşünüp dururum gecem olmadan
Erkenden oldu’ da, yine şu akşam
Düşünüp dururum gecem olmadan.
Uzun bir yoldan geldim, nereden geldin dersen
Dağlar tepeler aştım, kan ter içinde kaldım
Dinlenmedim durmadım, dağdır tepedir derken
Sonunda akşam oldu, olduğum yere vardım.
Neydi o, zamanlar.
Neydi!
Bir zamanlar, ruhumu okşayan
Baktıkça!
Gözlerimin, pasını silen
Yeşile başını yaslamış, mışıl, mışıl uyuyan mavi koylar.



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!