Yaşlı adam, yürüdüğü yokuşta
Düştü birden, kalkamadı yerinden
Biri görmüş, koştu hemen yanına
Yardım etti kaldırıverdi yerden.
Hayatın yorduğu kişilerde saklıdır gizler.
Deşen bilir.
El öpenler bilir.
Bir’ de, yüce Mevla’ m bilir.
Yaşlılara, hayat yorgunu deyip geçme
Kurt kocayınca, köpeğin maskarası olur derler
Kimseye, yaşlıyım demeyeceksin
Dertlenmeyeceksin.
Halinden, asla yakınmayacaksın.
Insan, yaşlanınca bakarmış arkasına
Geride ben, neler bıraktım,neler diye
Düşünürmüş dalgın,dalgın bakarken uzaklara.
Gözlerinin önünde geçmişi ,
Yatıp kalkmış
Yorgun düştüm hayat denen yollarda
Akşam oldu yattım kalktım hanlarda
Hanlar gördüm yolda yorgun giderken
Geçmişi karanlık olan insanın
Yüzüne nur yağmaz namaz da kılsa
Haramdır yediği çünkü onların
İçerimde bir sevda alev, almış yanarken
Eridim bu ateşten, taş oldum sonra birden
Hayatımın en güzel, ömrümün son anında
İçime şüphe düştü yazdı bahardı derken.
Kapıldığım rüzgârın, dağlar aşan yolunda
Salıver kendini gitsin.
Direnme yazılmış, alın yazgına.
Nasıl olsa karşı gelmek imkânsızdır ona.
Götürür seni.
Götürür seni, alın yazın bildiği yere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!