Bitmeyen bir hikayenin kahramanıyım.
Acılarım gökkuşağı gibi, rengarenk.
Sarmışlar beni, dört mevsim eksiksiz.
Tastamam acılarım.
Tastamam seni özlemlerim.
Tastamam bendeki yokluğun.
Bitti derin yeşil ummanlara düşmeler,
Akabelerde mahsur kalmalar da yok.
Yalnızlığın verdiği korkular da gittiler,
Bir ben kaldım geriye, bende de sen...
Acılar daha masummuş çaresizlikten,
Sanma bir sensin bu esrarlı bir
loşlukta..
Seven her kalp sonunda kalıyor o
boşlukta...
Aldanma zamana bitiverir bir an
kuşlukta...
Boşver; unuttum işte,ne olmuşsa olmuş.
İçimdeki sese teslim ettim kendimi.
O nereye derse Oray'a yürüyorum,sorgulamadan.
Hem sen biliyorsun ki beni; sözlerim kırsada kalbimden geçenlerin başka olduğunu.
Tıpkı bana sarfettiğin sözlerin kalbindekileri yansıtmadığı gibi.
Öyle işte; bir dargın bir barışık gelip geçecek hayatımız.
Yaşamak herşeye rağmen Güzeldir.
Kötü insanlar ne kadar çok olursa olsun,
Tahayyülümüzdeki dünyamıza ancak kendimiz zarar verebiliriz.
Dün yok,dünler yok.
Varsa; bugün var.
Boşver Yarını yarınları,
Oysa;
Düşlerim bambaşkaydı.
Gerçeğe yakın bile geçmeden,
Uçup gitti dünyamdan.
Bir hayâl daha kurdum,
Ve bitti.
Bu gün;
Bir başkaydı caddeler,
Daha bi yalnız kaldım.
Daha bir sensizim şimdi..
Yağan yağmur alıp götürdü,
Senden kalan ne varsa caddelerde,
Bugün farkettim;
Sende benim kadar şanssızsın!
Ben gelmeyen seni bu kadar severken,
Sen se bu kadar sevildiğini hiç bimeyeceksin.
Senin için öldürdüğüm geceleri,
Gizli gizli akan gözyaşlarını,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!