Ahmet Türkkan Şiirleri - Şair Ahmet Türkkan

Hep anlaşılmayı bekler insan
Beni anlasınlar
Beni dinlesinler
Beni unutmasınlar ister,
İster de,
Anlaması gerektiğini,

Anne;
Beni sevdiğin gibi,
Kim? sevebilir ki,
Sineyin sıcaklığı var ya,
Benzeri bile imkansız.
Canını hiç ederdin bana,

Ne garip şu hayat dediğin şey anne...
Bir zamanlar inmezken hiç kucağından...
Şimdi katre katre uzağım bucağından...
Şüphe yok neden neden diye soracağından...

Yakın zamandır hasret kalacağız şüphesiz...

Ah istanbul bir maceraydı sana gelmek
Oysa sana gelirken ne çokşey kırmıştım
Tutunmaya çok çabalasamda maalesef
Sığamadım sana oncaları nasıl sığdıysa

Uhdeden ötesin hala içimde sızlayan

Bir nokta gibi sanki,
Her şeyin sonuna gelip, kalıyor orda.
Bütün güzel başlagıçlar,
Eninde sonunda,
Bir noktaya mahkumlar.
İçimizde yeşertip büyüttüğümüz,

Biliyorum ben bu zamana ait biri değilim...
Bir kıymeti olmuyor ki gördüm sevmenin...
Ne gitmeler bitiyor ne gidenden bir haber...
Adı ayrılık olmuş bütün terketmelerin..

Çıkmadınki aklımdan hiç...
Özlenen sensin yıllarca....
Hasretse bir seni bekler...
Sana çıkar tüm cümleler...

Kıyılar kuytular senle dolu...

Yokmu şu zamansız aklıma gelişlerin,
Sonra sökerek beni terkedişlerin var ya,
Bir kor topu gibi, hedefsiz ve amaçsızca,
Fırlatıyor beni durmadan ordan oraya.
Ateşin ve yalnızlığın tam orta yerinde,
İçimde umut gibi yeşermen ne diye.

Çıkmadınki aklımdan hiç..
Özlenen sensin yıllarca....
Hasretse bir seni bekler...
Sana çıkar tüm cümleler...

Kıyılar kuytular senle dolu...

Bu akşamlar varya birde yalnızlık...
Ömürlükmü ömürlük satın aldık.....
Çayın demi gibiler hep kıvamında...
Öldürüyorlar ömrümün baharında...

Bir bardak bir daha derken gidiyorum...