Ahmet Türkkan Şiirleri - Şair Ahmet Türkkan

Bazan en güzeli sessizce çekip gitmektir....
Hiç bir şey söylemeden...
Gelecekmiş gibi ama gelmemek üzere gitmek...
Hoşcakalın

Hüzün diyorum,
Bir türlü geçmek bilmeyen keder.
Mintanımın iliğine geçen düğme.
Yediğim kuru ekmeğime katık.
Sesimdeki ahenksizliktir o.
Hüzün diyorum,

rengindendir hüzün çiçegidir hep
ne acılar ne ayrılıkların yarası var içinde
içindeki acılarını akıtmıstır kan kırmızı
bakan anlar yüüznden derdini
atmıs acısıyla bırlıkte ovalara tepelere kendini
nerde bir gelincik görsem kan kırmızı

Hüzün dolu bir hayatı yaşıyorum..
O kadar çok yüzü varki insanların..
Hergün ölen onca umutlarım var..
Unut diyorlar senin gibi olmamızı..
Tamam diyorum kalbime sevmeyesin..
Bir dalgınlık anıma geliyor insanlığım..

Ben hüzünlü bir adamım arkadaş;
Bakma sert bakışlı olduğuma,
Prensipleri olan otoriter duruşuma...
Görmeyen gözlerimi sen boşver,
Yıkılmaz gibi görünüyor cüssem değil mi?
Yüzümdeki güçlü adama sakın aldanma,

nerden geldi bu hüzün vaktimiydi şimdi
oysa baslangıcı ne kadar da güzeldi
Bir şey takıldı asagılara bir yere biliyorum
ne akşam oluyor ne de sabahlar oluyor akşam

nerden geldi bu hüzün vaktimiydi şimdi

Bir kıvılcım at bana,
Bir umut koy içime.
Bir hayat ver bana.
Yok yok, gülüşün yeter,
Bir kere gülsen bana,
Kalmaz kederimden iz.

Sensizliğin prangasıdır taşıdığım,
Yokluğun geçmeyen yaramdır kanattığım.
Sensizlik sürgündür kuşkusuz,
Sen yoksan ben yetim, ben öksüz...
Hangi kapı açılır bana? Hangisi hanemdir? İçerisinde ki sen değilsen.
Bütün şaşaalı yaşamlar kimin umurunda?

Neden dilimizle gönlümüz aynı değil
Hangisi hangisine ihanet ediyor
Gönlün tercümanı dildir diye biliyorum
Öyleyse gönlümdekini neden haykıramıyorum

İki yalnızlık,
İki derbederlik,
Kederliydik.
İyice kederlendik...
İki yarım,
Tüm olsundu gaye.