unutulanların hışmında geçiyor vakit
ağlamak fayda vermezken geceye
karanlık yıldızlara bağışlıyor dilekleri
ah artık yaralar sarılmış
hesaplar bir yerde
hep kendi kendini anlatır aşk
üzmek istemezken güller dikenleri
toprağın kıymetini bilmiyordur elbette
akıbeti belli belirsiz bir aşkta
hep son durakta ayrılacak değil ya
özlemin yurdundan sürgün edilen
bir varmış bir yokmuş hasret
şimdi bir yağmur tanesinde yüzüm
solmuş yaprakların hıncına benzer
benzer de
kimseler bulmaz geceyi
karanlık kaçmış olsa kimin umrunda
ben borcunu öderim hayatın
yaşamak derken bir nefes uğruna
her gördüğün yerde adını söyler
şanı belli belirsiz bir yangında çıplak
ve korkaktır bir kadın kadar
ihanet olsa diye beklersin
cam kenarında yüzün sararmış
kara çalınmış gözlerinden geriye kalan
göz yaşlarına esir oluyor anılar
yürek yorgun ben vurgun
anlatılmaz aşklarda biterken ömür
geceleri karanlığa emanet eden yıldızlar gibi
gidiyorum
yolculuk vakti geldi artık
ölüm soruyor bizi
nerde şarkılar söylese
orada gufteler susuyor
namına hasret kalmış bir yürek ile
başlıyorsun ömrünün günlerini saymaya
yorgunluk vururken suratına
vedaların anlamı tükeniyor bir bir
ve hatıralarda kalıyor kadınların tebessümü
oysa daha yeni doğmuştu güneş
fasılında bir şarkının yazık nakaratlarında
ölümü andırırken hayaller
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!