gidiyorsun yine
bir olmaz sabah ertesinde gönlüm ziyan
sersefildir belki
çocuklara bırakırken vasiyetini bayramlar
ben ne sevinçler gördüm ağlamadan kaçan
ah işte gidiyorsun
kahreden yürekte eski anılardan bir fasıl
vururken yüzüne bulur rengini
sapına kadar geceydi oysa
ilahların kandıramadığı bir insan
ve gidiyordu yine yolların sürgün adamıyla
gidiyordu bir insan
kararmış defter yapraklarında adın kalır
ve aşk kendini anlatırken ulu orta
sevap dedikleri günahtır aslında
hüzün yeşili gözlerinden geriye kalan
sağ ve sol meleklerin yalanıdır bu
bu bir ferman
çocuk özlemi içinde gönül
geçiyor yine yâr elinden
bıkmış ve usanmış
kara tutan yüzünde arsız yapraklar
son bahara özeniyor hep
bilmiyor oysa bilmiyor ilahlar
yürek yorgun
vuruyor yüzüne zaman hırçın ve korkak
ardında çocuklar bayram telaşında
ruhunu dinlendirirken fakirliğinin
her yerde karşına çıkıyor nasılsa
sabah aydınlığa küfrederken
aşkın keyifi içinde hoyrat
yürekte kalıyor eski günler
hatırda kalan ne varsa mağlup
ne geçiyorsa aklından
bir zamanın çığlığı oluyor hep
sevilirken sevmeyi öğrenen bir adam
Ben bütün suçlarımdan beraat ederim
Eski çocukluk günlerinin aldatan sevinçlerinde
Nasip olmaz bana tebessüm etmek
Anlamı bozulmuş bir kelimede isyan çıkarır
Aşklarımı anlatırım kimsesiz kadınlara
Ve olmaz bir yara taşırken gönül
uzaklarda bir ses duyar gibi
ah melodisinde denzin
mavi dalgalara vurduğu yakamozlarla beraber
el ele tutuşmuş geliyor gönül
önünde vuslat kızılı bir bahar
elbet kanıtları vardır sorguda cinayetimin
şimdi deniz kenarındasın
gözlerini kıskanıyordu mavinin haşmeti
ve hep yeniden başlarken zamanın hıncı
aldatıyordu bir kadın bir erkeği
özlemler içinde çıplak
ben daha yeni çalıyordum yâr
söz ağızdan çıkmadan
yürekte kalır yalnızlık özlemi
ve sen yoksun
üzerinde soğuğun vehameti
yırtık bir ceketin cebinde anıları gizler
ve uzaktadır gözlerinin mavisi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!