Ahmet Ferit Coşan Şiirleri - Şair Ahmet ...

bir çiçekli baharda,
uzaklardan türkü sesleri geliyorken
ince ince kulaklarına,
baştan ayağı mutlu olduğun anlarından çok,
hüzünlendiğin zamanlarına
ortak olmak için varım.

Açıp hayal kanatlarını,
Şu sevimli vadi üzerinde
Özgürce dolaşan bir kuş olmak vardı,
Katmış yanına rüzgarı,
Denize ulaşmak için oradan oraya uçup,
Akacak delik arayıp, çabalamak.

bezginliğin, gözlerde ufacık kurşunlarını sallandırdığı,
o hain akşamda,
apak bir rüya gibi çöktün de,
canlanıverdi, telaşelerin bitap düşürdüğü
ölgün koşuşturan her bir insan.
yekpare yürekmişçesine, hep birlikte şenlendi,

Aniden nazarıma çöken keskin ışık,
Sol yanıma yayılan amansız sızı,
Keskin kokusu pişmiş etimin...

Yandım anammmm!
Yandım.....

kozasından geç uyanan tembel kelebek misali
bakmaktasın rengarenk cesetlerine tüm akranlarının.
ürpererek atmakta zerre kadar yüreğin,
hüzün ve telaşla artmakta nabzın.

gecenin en sivri kenarına asılı konuşmanda

sevdanın tatlı meltemidir
üzerimize bereketli ilham taneciklerini, hokka dan boşalırcasına boca eden
umut bulutlarının gönül diyarlarıma sürüklenmelerine sebep...
güzelliğini anlatmakta bir piyano teli kadar çaresizim...
dilimin kelimleri nasıl da kifayetsiz kalıyor söz konusu olan güzelliğin olunca.
sadece do sesini verebiliyorum binlerce kelime kalemimin ucuna aksada.

Umut bahara kalmadı dostum.
Doğa varken, şiir varken,
Müzik varken
Umutsuzluk olur mu hiç?
Bizler biliriz,
En karanlık anlarda

Sancılar, aymaz bir tavır alırcasına hep apansız düşüyorlar gönlüme
Gönlüm; zaten köklerini tüm hücrelerime salmış
Her daim büyümekte olan bir urun kanlı uzantılarına çoktan teslim olmuş
Aşk diyor kimleri bu hastalığa,
Sevda diyor.
Oysa yalnızlık demeye kimsenin gücü yetmiyor,

Bir gölgelikte oturan
Eski devirlerden kalan
Acımasız bir tanrıdır rüzgar.
Serinliğinden bir zeytin ağacının,
Kavuruculuğuna bir sahilin,
Hükmeder yaşanacak zamanlara.

Piyonların dansında,
Minnet benim kaderimdir.
Aşkımsa,
Dalda asılı elmanın vasiyeti
Çekirdektir.
Ancak gülerek uyanabilenler