Hala
Aynı yalana kanarım
Her sabah gün doğuşunda
Halbuki
Gün geceye doğar
Çaresizliğe, ümitsizliğe değil
Uzayıp giden bir yolun kesikli çizgileri gibiyim
Başladığım gibi bitiyorum
Bittiğim gibi başlıyorum
Hiç durmuyorum
Bir korku tasmalamış gezdiriyor beni
Bir şarkının
Kulağımdaki eskiliğinde saklanmış
Pencereden sızan bahar sabahı gibi
Heyecanla, cıvıltılarla gelir aklıma çocukluğum
Uyanınca kaybolmuş aydınlık bir rüya gibi
Bir hamamdan geçmiş çıplaklığım
Parmaklarım buruşuk buruşuk
Üzerimde tekrar dokunmuş
Bir hamaktan sökülen uyuşukluk
Geceyi yırtıyordu gözleri
Yıldızlı gök ile bakıştılar
Issızlığı ile bozkırın
Kıvrılıp gözden kaybolan yol ile
Yaşanmamış günlerimi tüketiyorum
Bir bir yaşayarak
Onbinsekizyüzon gün yaşamışım
Bu güne kadar
Buldum
Üşenmeden hesaplayarak
Yokluktan Hiç`i çıkardım
İzi kaldı boşlukta
Üzerinden tükenmez kalemle geçtim
Hayallerim çıktı ortaya
Boyanmamış bir boyama kitabında
Bir eksiğim renklerdi
-
Dilruba Taşkıran
Tüm Yorumlarkısa ve öz