Ahmet Arslan Hadimi Şiirleri - Şair Ahme ...

Kadınsın diye
Biz kadına Ana bacı yar dedik
Onun için öldük kurşun ok yedik
Uğruna hayatta vermedik gedik
Sevdik de ezmedik kadındır diye

Kadir Mevla’m
Tanımasa bile beni, sözlerimi var mı duyan
Kendi bildiğini bir an, bir köşeye atıp koyan
Ben gerçeğe teslim oldum, deyip hakikate uyan
Kardeşlerime ben derim ki, bak Kadir’dir benim Mevla’m

Karalarım ara sıra, bulur isem kalem kağıt
Bazen hüzün bazen sevinç, bazen elem bazen ağıt

Bir araya getiririm, bir kağıtla bir kalemi
Çekiştirirler dururlar, koskocaman bir alemi

Kahraman (Filistinli Çocuk)
Hürriyet, hürriyet der, o hep feryat ederdi
Mescidi Aksa mahzun, işte onun tek derdi
Şu Mirac konağının, şanlı aile ferdi
Sen isimsiz kahraman, apoletsiz general

Keşkelere darıldım
Zaman ne menem bir şey, hızla akıp gidiyor
Beni de kandırıyor, her şey için çok erken
Önünde yılların var, der gençliğim geçerken
Hâlbuki ben bu günden, keşkelere darıldım

Kime kul
Hoş geçer Yunus'a hayat, yunusun karnında olsa
Kıymet mi bilir şu nankör, gözü doymaz, cebi dolsa
İnim inim inilerken, tüm dertlerinden kurtulsa
Çıkar insanlığın farkı, belli olur kime kulsa

Kim Hain
Şanlı Türk tarihinde, soyumuz bizim Oğuz
Kutsal emanetleri, getirdi yurda Yavuz
Ağzı çamur olanlar, laf atar ecdadıma
Onların pisliğini, temizlemez bin havuz

Bir kokana, laf atmış
Denize döktük sandık, tohum bırakmış yunan
Ecdat hatıratına, kin ile lağım sunan
Sonra onun üstüne gelip hazırca konan
Kokanalardan bize, başka ne kalacak ki,

Kökü Kurusun
Bayraktan, vatandan her gün soğurdu
Dünün katilleri, katil doğurdu
İhanetle bir de, maya yoğurdu
Tepesine vurun, kökü kurusun

Konuşuyor
Dinleneyim diye ben, Ak Tekke bölgesinde
Şu asırlık çınarın, oturdum gölgesinde
Ne kalemden bir ses var, ne kâğıt konuşuyor
Sanki muhabbet bitmiş, sohbet atölyesinde