Aç kapıları Gardiyan,
Mutluluğun ufkuna doğru yürümek istiyorum.
Bana zindan olan bu odalardan,
Sevgilime doğru yol almak istiyorum.
Çözün artık ayağımdaki prangaları,
İçimde sevginin nicesini yaşıyorum
Yoksa kalmazdım bu şehirde
Aramazdım seni sokak sokak
Koklamazdım havayı buram buram
Seni her an yaşamak için.
Geçtiğin sokaklarda dolanmazdım
Seviyorsam seni
Güzelliğin için değil
Sarı saçların için değil
Yeşil gözlerin için değil
İnsanlığın içindir.
Sen başkasın
Gökyüzü oldum masmavi
Bulut oldum kar beyazı
Yeryüzü oldum toprak rengi
İkimiz oldum simsiyah
Dönmesende sevgin bana yeter
Her an seni bekliyorum
Hergün birbirinden beter
Sen sevmesende seni seviyorum
Gönlümü avutuyorum yinede
Süzülüyor yine gözyaşlarım
Gecenin bir yarısında
Seni düşünürken
Bu divane sevgine hüküm giydi
Ben seni unutamadım.
Birgün geri döneceksin umuduyla
Günlerce gönlüm acılara göğüs gerdi
Ümitlerimi yitirmedim, hep yeşerttim
Kendimde acı çekenlerin
Yaşadığı perişan halini gördüm
Oysaki herşeyimi sana vermiştim
kapanmaz bir yara oldun içimde
sönmeyen bir ateş
her gün içimdeki yara büyümekte
içimdeki alev daha da körüklenmekte
ne zaman diner bu sancı
ne zaman söner bu ateş
Seninle karşılaştık bu gece
Nasıl bir tesadüftür bu
Sırf bu yüzden dilim tutuldu
Konuşamadım sabaha dek
Neden Allahım bu tesadüf
Ecelim gelse bir yandan
Koparsam zincirlerini hayatın
Uzansam kara toğrağa
Kavuşsam, ersem huzura
Zalim dünya ağır geliyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!