Ah Dünya Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Ah dünya,
Ölenle kalanla,
Dünya, dertli dünya,
Zevkli dünya.
Ne çok sevinmeye değer,
Ne ağlamaya.

Ne toprağa düşen kuru tohum,
Sonudur bu neşenin,
Ne tomurcuk devamı.
Hep tecellisidir bu hayat,
Hakka açık ellerin,
Aşkla çarpan kalplerin.

Ah dünya,
Renkli rüya,
Ardından ağıta karışan bir ölümün,
Neşesidir, doğumda.

Ah dünya,
Ruha gıda.
Ve zulümler adaleti bulmaya,
Ve gülmeyi anlamayadır, ağlama.
Ölüm, belki bir vesile,
Yaşamayı anmaya.

Ah dünya,
Yalan dünya,
Miras kalan atalardan,
Tek hatıra.

Ah dünya,
Fani dünya,
Yaratandan bir ayet,
İman, yoktan olmaya,
Bir sevgi, bir özleyiş bekaya.

Öğretir yaratan,
Sebep ve sebep,
Bağışlar hayatı kullara.
Sonsuzu ve cenneti,
Kıskanır mı kuluna?

Ah dünya,
Gözle ayan,
Dille beyan,
Kalbe derman,
Aşka ferman,
Asra devran,
Ömre meydan,
Akla üryan,
Fani dünya.

Ah dünya,
Güzel dünya,
Meyve ağar ağacının dalına,
Tohum kılar Mevla, ölümleri hayata,
Varır diye bekaya.
Vazifedir bu hayat,
Hem sana, hem de bana.