Ah! Anneciğim! Şiiri - Saffet Çakır

Annemi beklerdim, tarla dönüşü,
Elim yüzümde, kapının önünde
Orak elinde çıkar gelirdi,
Bütün dağları yıkar gelirdi.
Koşup sarılırdım anne diye,
Çiçeklerden getirirdi bana hediye.
Onu görünce dağlarım sırtımdan inerdi,
O benim için her güçlüğü yenerdi.
Göğsüne belenmiş dağ kokuları,
Terine karışmış çiçek tohumları.
Göğsüne dayardım çocuk başımı,
Merhametiyle silerdi gözyaşımı.
Bende düğün, bayramlar bende
Bir ilkbahar mevsimi beden de…
O kokuların bir benzeri yoktur.
O kokularda rahmet vardı, cennet vardı,
Güven vardı, umut vardı.
Karşılıksız sevgi vardı.
Anne yüreği vardı.

Ah Anneciğim!
Sırtımı verdiğim bir dağ gibiydin,
Sanki cennetten bir bağ gibiydin.
Ah anneciğim!
hala beşiğimin başındasın,
Hala gelinlik yaşındasın.

Bir derdim olsa anneme açılırdım,
Babama diyemezdim.
Ah anneciğim!
Cenneti getirmeğe gücü yetse, bana getirirdi.
Kasırgaların önüne geçerdi.
Annem merhamet mevsiminden bir çiçek,
Hayatımda kalan tek resim,
Yüreğimdeki altın kanatlı isim.

Ah anneciğim!
beni senin kadar, kimse sevmedi,
kimse senin kadar vefalı olmadı.
sensiz yüreğim hala dolmadı.
Her gelen bir şey kopardı benden,
Hayat benden çok şey götürdü.
Yüreğime bir tek sen baktın,
Canını söktün canıma taktın.
Her gelen elime baktı, yüzüme bakmadı.
Kimse senin kadar bana yürek yakmadı.
Senin dizinde uyuduğum uykularım,
bir daha geri gelmedi.
Hiçbir yastık senin dizlerin kadar vefalı değildi.
Yanında bile seni özlüyorum,
Ah cennet ayakları altına serilen annem!
Şimdi nasılsın acaba ilacını içiyor musun?
Benim için ellerini Sema’ya açıyor musun?

Ah anneciğim!
hala bebeğim, ben senin yanında,
ağlasam koşarsın anında.
Ah anneciğim!
hala beşiğimin başındasın,
Hala gelinlik yaşındasın…