Yastığıma söylendiğim,
Hayal ürünleriyle nefesleniyorum,
Kalitesiz bir mola denilebilir.
Bilmiyorum.
Evimi kaybetmiş,
Kalıplara sığamadık.
Bakma sığmak pek istedik,
Sonra ya yüzümüz düştü,
Ya peşinen ağlamaklı olduk.
Biz bu değildik!
Biz ne bunlara güldük,
Anahtarı almak gelmedi içimden,
Ama aldım ve açtım kapıyı.
İçeri girmek de gelmedi içimden,
Ama girdim.
Hiç soğuk değil bugün,
Yalnızlık duman gibi...
Karnın doyar geçtiğini sanırsın,
Bir sigara içer geçtiğini sanırsın,
Kararlar alırsın ve geçtiğini sanırsın.
Tütmeye devam eder...
Kokusunu duysan bile,
Terk et yaşamadığın duygu emarelerini.
Burada oturan sen,
Hiçbir zaman sen olmadın.
Geçmişteki yalnızlığına
Yeni bir yalnızlıkla işkence ediyorsun.
Bilinçsiz bir canilik,
Çamurlardan kurtulur gibiyim,
Mutluyum esasında.
Nüktedan yalnızlığımla cilveleşiyorum.
Alaya alır gibiyim,
Arzularımı her defasında.
Ve her defasında düşünüyorum,
Müblağlarla yaşam sürmek,
Bir işe yarar mı hissettirir insanı?
Neşeliyken iyi hoş da,
Öfkeliyken ne hale koyar insanı?
Kıskançlık da mı hiç gelmez içinden,
Aşkın bıraktığı sancılara kılıf bulmak için?
Bir rögar kapağı.
Dışarı aksetmesin kendini diye pislikler,
Gönlümün üstünde bir rögar kapağı.
İsterse çirkin de görebilirmiş insan güzelin aksine.
Fakat her ikisinden de bir fayda görmez,
Suskun bir biçimde konuştuğuyla kalırmış,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!