AĞAÇ ŞİİRLERİ

Hayatı daima bir bitki, bir çiçek kıvamında yaşar insanlar.Bazıları Kaktüstür, Çalı yada Devedikeni.Öyleki yaklaşanları çizer, yaralar, hep zarar verirler çevrelerine.Yanlarında ne bir ot ne bir çiçek biter.Bazıları zambaktır, şımartılır ama hep yapa yalnız yaşamak zorunda kalırlar.Bazılarıysa Kırçiçekleridir,
Saf ve güzel ama korumasız.Güzellikleri yüzünden kopartan çok olur onları, farkına bile varamazlar...

Bazen büyür ağaç olur insan.Kendini üstün görür, dik başlılığa kapılır sağlam çınar ağaçları gibi, ama ilk fırtınada kırılır, yok olur gider.Kimi, söğüt ağaçları gibi eğilir en ufak rüzgara bile.Kimi zaman da sarmaşık olur insan, başkalarına dayanmak zorunda hisseder kendini ve hep öyle yaşar, başkalarının sırtından...

Mevsimler geçirir insan, Güller gibi hırçın, Çarkıfelek gibi güleryüzlü, Aslanağzı gibi şakacı, Orkide gibi gururlu, Nergis gibi iddiacı, Menekşe gibi ürkek, Maranta gibi entel, Begonya gibi kompleksli, Fulya gibi kıskanç, Zakkum gibi zehirli, Karanfil gibi hüzünlü ve Lale gibi karamsar olur.

..

Solmuş bir karanfil gibiyim,
Issız bir çölde yalnız bir kum taneciği
Ya da dağbaşında yalnız bir ağaç..
Ne olduğumu tam olarak bilmiyorum ama
Bildiğim tek bir şey var:
Sensiz bir hiçim!
..

tek başımayım koca evrende tek..
bir çölün ortasındaki taş gibi..
gözümün alabildiği kum
yakınımda ne bir su var nede bir ağaç
anladımki mutlu olduğum anlarda sadece serapmış
..

Hayal çok güzel bir ağaç
Ne yazık ki meyvesi acı
Hayal o kadar tatlı ki
Tercih edersin bala
Ama uyandın mı hayalden
O kadar acıdır ki zehirden de ala
..

Elmamın bir şakı o,
Bir şakı sen.
Gönül bir top ağaç
Can kuşum.
Gel, dalında şakı sen.
..

Nerden öğrendiysen dolu olup yağmayı
Yaprak döker, çiçek döker,
Meyvasız kalır ağaç mevsim boyu...
Doluya yağmak güzel,
Ağaca çiçek güzel,

Bana ise beklemek.
..

yeller essin ağzımda
alsın adının harflerini..
titreyen yüreğimden düşsün mutluluğum
kim bilir,
belki bir fidan yeşerir düştüğü yerden,
hüzünlerin gölgesinde kaldığı mutlu bir ağaç olur
..

Akşamları
Ortalık karardı mı
En çok hatıralarımı deşerim
Sen gelirsin akılma
Yapraklarını rüzgara kaptıran ağaç gibi
Üzülürüm
..

Benim için sonbahar hazan mevsimi
Yapraklarını döken bir ağaç gibi
Çırılçıplak kaldım senden sonra
Ne olursun dön artık yanıma
Üşüyorum ısıt beni yine kollarının arasında
Affet beni aşkım bu veda bana çok fazla
..

Yüzyıl yaşayacağım bu dünyada bir iz bile bırakmadan, çekip gideceğim fani dünyada dikili bir ağaç bırakmadan, ardıma bile bakmadan.
Bir gün göçeceğim bu alemden gözlerimide kapatmadan, gideceğim son nefesimi bırakmadan.
Can emanet doyasıya yaşadım etmedim ona ihanet, dostlara kucak açtım yüreğimde her zaman vardı dolu dolu merhamet. Bir asır yaşamak istediğim bu dünyada vakti gelince diyeceğim bütün dostlara elveda.
Şu fani dünyada ne kavga bitecek ne de kargaşa. Daha ne sevdalar yaşanacak bu topraklarda. Ne Mecnunlar kavuşamayacak Leylalarına, ne Şirinler uğrayacak hayal kırıklığına, ne gençler kafasını gömecek kumlara, ne kazmalar sallanacak sert kayalara, ne Ferhatlar yazacak adını dağlara, bütün bunlar yaşanacak bir sevda uğruna.
Vakti gelince gideceğim geride kalan dostlarıma diyeceğim
..

Bir ağaç gibi sev beni.

Dal dal budak budak.

Sürgün et uçlarına.

Belki, biraz
..

Benim Sana Olan Aşkım Ebedidir.
Ta Ki Denizler Buharlaşıp Çekilene,
Dağlarada Bir TAne Ağaç Kalmayıncaya,
Dünya Yerle Bir Oluncaya Dek.
Bu Aşk Benimledir.
..

Şu ağaçta dut biter
Bu ağaçta elma
Şunda kayısı
Öbüründe iğde
Ayvayı yediğim ağaç nerede
..