Affet beni Şiiri - Engin Sınmaz

O gece sana uzakta öyle üşümüşüm ki.
Yanıma ilk gelen ele sarılmışım.
Yanılmışım ve kaybetmişim kendimi.
O gün kaybettiğimi ilan etti tüm kazananlar.

Bu sabah ise sensiz uyandım.
Uykumda da yoktun zaten.
Gerçeklerden çok sıkıldım.
Hayal kurmayı unutmuş gibiyim.
Zaten her gün uyandığımı görüyorum rüyamda.

Bu gece öksüz kaldım.
Sana sarılmak istedim zamansız.
Korkuyordum tekrar beni terk edersin diye.
Ve terk etmeyi unuttum sensizken.

Bahçe bahçe papatyaları kokladım. Senin kokun yoktu.
Meyve ağaçlarından meyveler topladım senin tadın yoktu.
Sımsıkı sarılmak için seni aradım. sen yoktun.
Ve affetmeni beklerken beni.
Yalnızlığım affetmedi beni.

Kucak dolusu gül getirsem kapına.
Göz yaşlarımla ıslatsam yapraklarını.
Bıraksam avuçlarımdan avuçlarına.
Affeder misin beni.