Yüzüm yok karşına çıkmaya af dilemeye bile inan,
Biliyorum düşüncesizliğimle incittim yüreğini..
Çırpınırken, yalnızlığımla başbaşayken
O yürek olmuştu bana hayat veren..
Affedemem kendimi öyle üzgünümki,
İçim içime sığmıyor,fırtınalar esiyor içimde,
Daralıyor dünyam,cendere oluyor yalnızlığım,
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Daralıyor dünyam,cendere oluyor yalnızlığım,
Affedemem kendimi,sen affetsen bile...
Hiç böyle bir duruma düştümmü bilmiyorum ama affetmek her iki durumda da gereklidir. Kutluyorum Yusuf bey.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta