Sabah uyanan binlerce insan;
Af diye kalkar.
Analar yavrusunu af diye sallar
Bebekler; af diye uyur, af diye aglar.
Af ki; ümittir, yasama kadar,
Binlerce pisman göz, af diye bakar.
Yüzlerce yavuklu rüyaya afi katar,
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,




Hikmet bey, katkınız için çok teşekürler
Şiir güzel işlenmiş.
Farklı bir konu.Belki sosyal bir yara. İçeri atmak kadar içeri düşmemek de çok önemli. Ama 'suç' varsa 'ceza' da mutlaka olmalı. Cezayı başkaları çekecek, suç işleyeni biz affedeceğiz gibi bir anlayışı kabullenmek zor geliyor. Sadece gerçekten adaletin yanıldığı, gerçek anlmada kader kurbanı dedikleri kişile için belki düşünülebilir.
Diline, gönlüne sağlık.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta