aç gönlünü eller gelsin
yabandan gülleri dersin
abu hayat selam versin
sen bir gönlü ne bellersin oy
dinle de bak sessiz sessiz
Akıp gider abu hayat
Bir dilek tut evrene kat
Dün bitti can şu an milat
İyi dile sen düşünme
Su akar yolunu bulur
sigaranın dumanına
kadehlerin dermanı na
sevdaların fermanına
yandık ha yandık
yeşili var moru var
Belliki küsmüş belliki kırgın
Her köşe başı kendine dargın
Bu şehir mahsun bu şehir yorgun
Yalnızlık başkenti sensin Ankara
Savrulup gitti durmadan
Dünyanın saçaklarından
Gariplik bir kuru yaprak
Bir o yandan bir bu yandan.
Kader demişler adına
Vatansız yurtsuz olana
Bulutları okşadm ıslandı elim
Dokundum rüzgara ürperdi tenim
Sonsuz şu alemde an'da gözlerim
Güneş batıp ay doğdu bir gecedeyim
Sabahın erken vakti
Kaldırımlarda yorgun
Yürüyor yalnız adam
Bir banka oturuyor
Bir iş ve bir umutla
Yüz simit sırtlanıyor
Susma konuş desem
Durma gel desem mesela
Bulut mu yağmur mu toprak mı
Durma gel nolur gel desem
Sen ister yağmur ol gel
İster rüzgar ol savur ister toprak ol göm beni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!