Özüme kor düşürdün yüreğimi haşladın
Son demine ulaştı tükendim yanmam daha
Gönlümün hanesini dilin ile taşladın
Mecnun gibi sürünsen adını anmam daha
Öf çektirdin sineme güllerimi yoldurdun
Tüllerin arkasında boş hayalle doldurdun
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta