Adı Yok Şiiri - Aslıhan Soydaş

Duymak seni ölesiye;
ölesiye çıldırmak öylece..
Belki bir kaldırımda
insanlar içinde.
Belki boş bir odada
Allah'la yüz yüze..

Duymak seni ölesiye;
okumak her satırını
yine, yine, yine..
Sıkılmamak, ezberlemek
her kelimesini
sırlar akan nehrinin..

Yıkanmak doyasıya gözlerinin ışığında,
Nefes almak, bir nefes ki
ölümü hissedip geri dönmek kollarına..

Tanrı'ya yalvarmak gecenin en kuytu
köşelerinde
bir başına..
Dilemek seni, en ulaşılmaz oyuncağı
dilediği gibi bir çocuğun.

Duymak seni ölesiye,
En sevilenin gidişinin ardından
bakakalmak öylece..
Dönse, koşup sarılmak
bırakmamacasına..
Sevse, yoluna ölmek
dönmemecesine.
Ah ne güzel duymak seni
ölesiye..