Adı Sevmek Şiiri - Hamit Atay

Adı Sevmek

Sevmek dedim bir gün,
Adını bilmeden, yüzünü görmeden,
Bir ses gibi, bir dua gibi
Yüreğimin içinde yankılandı sessizce…

Adı sevmekmiş meğer,
Bir bakışta yanmak,
Bir gülüşte erimek,
Bir umutla yeniden doğmakmış…

Sevmek;
Gecenin koynuna sığınmış bir yıldız gibi,
Gözlerinle doğup, sensizliğe batan bir güneş gibi
Kırık kalbime ışık düşüren bir mucizeymiş.

Adı sevmek…
Kimi zaman hasretin en koyu hali,
Kimi zaman elleri titreyen bir çocuk gibi
Kalbimin köşesinde sakladığım bir sır…

Sevmek;
Bir nefeste bin özlem,
Bir kelimede bin dua,
Bir sessizlikte bin çığlık…

Yüreğimde yankılanır her defasında,
Adını anarken titrer dudaklarım,
Çünkü sevmek;
Söylemeden anlatmak,
Anlatmadan anlamakmış…
Adı sevmek…

Bir yol ki dönüşü yok,
Bir yara ki kapanmaz,
Bir masal ki sonu hep yarım kalır…
Ama yine de sevmek güzel,

Acısıyla, özlemiyle, eksik kalanıyla…
Çünkü sevmek;
İnsanı diri tutan,
Yüreğe anlam katan tek kelimeymiş: Sevmek.
Hamit Atay