Bir terazi sarkar gökyüzünden,
Bir kefesinde hakikat, diğerinde yalan.
Gözlerim tartar her kelimeyi,
Hangi ağırlık çeker insanı karanlığa?
Suskun duvarlar şahit midir adalete,
Yoksa sessizlik de suç ortaklarından mı?
Bir mahkeme kurulur içimde her gece,
Sanık da benim, hakim de…
Zaman bir bıçak gibi keserken ömrü,
Hangi yara unutulur, hangi iz silinir?
Güneş doğsa bile her sabah yeniden,
Bazı gölgeler hep geceyi taşır içinde.
Ve insan…
Kendi kalbine dokunmadan,
Nasıl anlayabilir bir başkasını?
Kayıt Tarihi : 17.2.2025 20:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!