Sana inanmıştım, seni sevmiştim,
Sevgi bağlarımı çözdün Adalet.
Seni varlığıma temel bilmiştim,
Mülküme mezarı kazdın Adalet.
Hakkımda birisi kov yaptı herhal,
Beni zindanına kapattın derhal.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür eder, esenlik dilerim.
Dünya dünya olalı hep aranan,
Hep sınanan,
Yokluğu karmaşa,
Varlığı "düzen",
İçe sinen,
Mülke temel,
Mala bekçi,
Sevgiye "dirhem" olan...
ADALET!
Seninle kim oynar,
Kim seni "kendine yontar",
Kim hakkın, hukukun önünü tıkar ise...
Ne bu dünyada, ne öbüründe...
Asla "iki yakası" bir araya gelmez!
Ahı tutar, haksızlığa uğrayanların... Hakkı gasp edilenlerin!
Bunu bilir, bunu derim ben!
O meşhur sözden esinlenirim hep.. "Adalet bir gün, onu gasp edenlere de lazım olur!"
Susanlara da!
Tebrikler Nevzat Bey...
Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür eder, esenlik dilerim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta