kısacık bir çocukluktu uzun uzun hatırlanan
clementine'nın gözleri ışırdı rüyalarımızda
oranın bütün uzaklığında hıçkırığa dönüşen
ilgilerin seslenmeyişiydi adım
adım yaratıldığında kimbilir neye susuyordum
birileri muhtemelen konuşuyordu
cezalı ağacın meyvesini yemiyordu kimse
gölgesinde oturulmuyor dalı kesilmiyordu
cezalı ağaç ve benzerleri paldır küldür hayatın ortasında
yansan da yanmasan da küldür
daha başka nasıl olunur ki
nasıl gülünür mesela selfi çekmeye kalksam
anlamsız bir yığın fotoğraf
bir yığın yalnızlık
birileri bunu söylemedi
bir kımıldayışın henüz öncesiydi
adımı bağırmaya hazırlanıyordum
suskunluğum kurtulmuş bir kapının hüznü
üstümde bembeyaz bir bulut
bembeyaz bir yorgunluk
bembeyaz bir uyku
üstümde hiçbir şey göremediğim bir sonra
saçlarım gözlerim ellerim sonra
adım yaratıldı atım nerede
paldır küldür bir biçimde adımla yan yana gelmiş
korkma sönmez bu ateş bu feveran
bu herkesin yaklaştığı yine de tanıksızlığı
tanışıksızlığı da diyebilmenin kırıkperestliğiyle
nefes nefeseydim. ne diyordum?
ah evet clementine...
clementine ve ellerinin gürültüsüzlüğü
işte tam oradaydım ve oralı
bütün saatlerin intiharında
gerçeklikle teşhis edildim
üstelik adım henüz fırından çıkmış fındıklı kek kokusu kadar tazeydi.
2 Ağustos 2022
Sema Enci
Kayıt Tarihi : 29.12.2024 08:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.