Bırak,
Bu kez içim acısın…
Senin gidişinle,
Ben de kendime gitmiş olayım.
Sustuklarımı duysaydın keşke,
Çünkü bağırmadım ben sana hiç.
Yalnızca içimde büyüttüm seni,
Kök saldın en yaralı yerime.
Sen sevdin mi beni?
Bilmiyorum.
Ama ben,
Sana dokunmadan bile yanmayı öğrendim.
İçimde öylece duruyorsun,
Ne tamamen gidiyorsun
Ne de kalacak kadar cesursun.
Seninle yaşanmış ne varsa
Adına “keşke” bile diyemiyorum artık.
Çünkü pişmanlık bile senin kadar yakmıyor.
Yüzümdeki gülüşün bile yalandı,
Bir tek gözyaşım gerçek kaldı senden.
Ve şimdi,
Sadece izin ver…
Acısın.
Dursun zaman.
Ben kıyıya vuran son dalgan olayım,
Sen kıyıya hiç dokunmamış bir uzaklık gibi kal.
Kayıt Tarihi : 11.6.2025 13:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!