Acılar büyütür/mü.? Şiiri - Vedat Koparan

Hiç yaralanmadın mı çocuk
Kaç kez emeklerken
Başladığın
Yaşam yolculuğunda
Ne yaralar aldın
Düştün de kalktın

Biliyorum
Bu düşüş çok farklı
İnceden bir sızı
En derin yara
Bir bende bir bence
Yüreğine yer eden ışıkta
Buzul kesen mavilerde
Üstelik izi çok, çok kalıcı
Zaman denilen mefhum
Sen o zaman içinde..

Hazan geldi çattı hüzün bulutlarıyla
Döker yağmurları yıkar uçurumları
Toprak kayar karışır acılar
Acıları sevinçlerine kat.

Saracaksın elbet
Kanayan yaralarını
İstersen sarmada göreyim
Tükenişini..
Bunu istemezsin değil mi.?

Hadi, hadi çocuk hadi
Toparlan bakalım
Yeter bu kadar
Uçurum diplerinde dolandın
Tutunduğun dağlara
Varsın karlar yağsın
Sen güneşe bakmaya devam et
Kökleri o kadar zayıf olana tutunma bir daha..

Nerden bileceksin, diye ne çıkışıyorsun.?
Anlıyorum biliyorum yürek bu
Bakma böyle dediğime
Görüyor musun
Ardıç kuşları geçiyor
Ona göre
Hadi at gitsin ardına, bak ileriye
Işık orada
Nehir yatağına ulaşınca
Dinecek elbet o sızı
Mevsim hazana erdi
İçe kaçışların anlarımıdır bu yaşananlar
Oysa daha yaşanacak neler var..

Vedat.K10.09.2003 (22:47) (2000 lere düşen iz düşümü zamansız mekansız hoyrat duygu kaçaklarından.)