Yürüdüm,
Yetmedi yollar acıma.
Yürüdüm, bitti yollar,
Dönmek istemedim tekrar acıya...
Gitsem duvar, dönsem acı,
Kaldım öylece...
Topladım içimdeki fırtınaları
Bekledim.
Cehennem gibi kanıyordu kalbim.
Kayalar yuvarlandı içimde,
Uğuldadı rüzgâr,
Gönül kafesim daraldı.
Durdum,
Toprak eridi ayağımın altında...
Yükseldi göklere içimden bir avaz,
Koyverdim bütün acıları, fırtınaları
Kıpkırmızı alev gibi bir çığlıkla.
Uluyan kurtlar sustu sesimden...
Kaçtı rüzgâr, korktu nefesimden...
Haykırdım içimdeki ateş bitene kadar,
Sonra,
Kapattım bütün pencerelerimi
Sımsıkı...
Kayıt Tarihi : 1.5.2007 14:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her insan acı çeker. Öyle günler olurki hayatımızda, ne yere sığarız, ne de göklere... Acımız sığmaz içimize...Böyle bir gün, isyanlardan sonra içime kapandığım bir zaman.......
biri ''Acı iyibir öğretmendir''der
ne kadar katılırsınız bilmem
Güzel şiiriniz için kutluyorum
Ant+10
selami
BAZEN RÜZGAR OLUP ESMELİSİN
BAZEN YAĞMUR OLUP YAĞMALISIN
BAZEN DE GÜNEŞ OLUP ISITMALISIN...
İÇİNDEN NE GELİYORSA DAİMA ONU YAPMAN DİLEĞİYLE..
/...Sonra,
/Kapattım bütün pencerelerimi,
/Kapılarımı,
/Ana kucağ sonsuza dek açık sana.../
Bu cüretimi mazur görün lütfen.D.E.
sessiz çıglıklar
hayata dair içimizden birini anlatıyor
bu siz veya biz
veya bir çokları
hep o gönül pencerelerini kapalı tutarızda
sonra nasıl olurda bir rüzgarla arlalanır
sevgi bahçemiz....
hayat her şeye ragmen yinede güzel
mutlu ve saglıklı bir hayat temennisiyle
saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (5)