Ali Akça Şiirleri - Şair Ali Akça

Tırnaklarından ateş çakan atları,
Harıl harıl koşturursun şövalye...
Ak yürekli köpükten kanatları,
Doldurarak doludizgin, nereye?

Altın zırhınla bozguna uçar gibi,

sendeki bu gazap
bu öfke, kızgınlık, bu hiddet
ve kin haksız yere

dinmez iktidar hırsı
servet düşkünlüğü, gösteriş, şöhret

sapsarı geniş tepeli gövdeleri
serin bir hayattır çölün aksine
yaprağında dolgun inci taneleri
can verir sahilin tiryakisine

palmiye denize konfeti saçar

Can ruhumu vurdular, tan vakti şafaklarda,
Bu ölümle vücudum uykudadır, yastadır.

Beynim çalkalandıkça eridim zamanlarda,
Bir duygum bin bir silah, nefsimle savaştadır.

saçların yansıtıyor şavkını acıların
bir çığlık taşır gönül, bir isyan, bir dua
dinmedikçe sızısı bu derin sancıların
çılgın gibi koşacak her ruh kendi sonuna

mutluluk ateşini taşır mı etten teller

Türk kültürü deyince yönetim
her dönem ahbap, çavuş, dostluk;
vefa, hatır, gönül, işidir
bir koyundan dört post yüzülür

vizyon, misyon, strateji, plan

Evrensel ahlâkı aramakta us,
Kul hakkı insanda en derin kâbus,
Hakkı teslim etmek ilahi namus,
Hukuka verilmiş demdir adalet.

Haksızlık acısı yürek sızlatır,

I.
Bir ışık dalgalandı on üçüncü asırda,
Belh’iye ateş düştü, kül etti bütün kibri.
Eridi inci gibi kalp çöktüğü hasırda,
Bilginlerin Sultanı, asil soyların piri.

Senin gözlerinle bakmasam,
Nasıl görünürdü dünyam.
Neye dönüşürdü benliğim,
Yanımda sen olmayınca.

Senin gözlerinde dirlik,

asırlar önceydi
varlığın özüne yolculuk
insanlığın önünde
yükselen sınırsız bir ufuk

sadelik gücü peşinde