Açık çay Şiiri - İsmail Sargın

ben seninle içerdim çayımı

olurda bir gün unutursun diye

çayımı acık içerdim hep

nerden bilecektim ki

çayımın bitmeden gideceğini

sahi gittin mi benden

keşke diyorum o çayı acık içmeseydim

ve nerden bilebilirdim ki

şakalaşırken dökülüp canımı yakacağını

benim canımı asıl yakan

çayımın dökülmesi değildi

canımı yakan senin gidişin oldu be canım

ve asla unutamadım o gidişini

bari açık içtiğimi bilmeseydin

ha şekeri de eskisi gibi fazla atmıyorum

ben sana kalbimi vermiştim

bedenim esirin olmuştu sana

kopamadım senden unutamadım

o günleri nasıl unuturum ki

sobam çayım için yanardı

kalbimde senin için atardı

o çayın tadını hiç bir kahvehanede tadmadım ben

keşke beni alıştırmasaydın

hem sana hemde o acık çaya

gözlerimin seni aradığını nasıl anlatırım ben

kime anlatsam suçu

o acık çayda buluyor

sanki o çay demişti arkana bakmadan git diye

çaya da kızmıyorum artık

seni bana hatırlatıyor diye

uzak şehirlere gidiyorum ben çayımla

orlarda da içiyorum

ama bu defa tavşan kanı istiyorum çayımı

açık istersem aklıma getirecek diye

çok korkuyorum

bana bir yol bırakmadın

sana ulaşmak için

ben ne yaptımki sana tamam sus artık

anlatma kendini bana

artık şu yalan dünyada

bir canım yakan açık çayı sevmiyorum

birde kalbimi yakan seni sevmiyorum

aslında suç çayda değil di

suç bende

sana o açık çayın sıcaklığı gibi
inandım ve güvendim

BENDE İDİ GÜZELİM BENDE