Açelya Şiiri - Akın Korkmaz

Hiç bir çiçekten anlamazdım ben
İlk kez çiçek almak geldi içimden
Gizli bir aşka ne alınır bilmeden
Bir umut aradım çiçekler içinden

Ne pahalı orkideler, ne cüretkâr güller
Masum değildi süslü püslü derlemeler
Dinlemem papatya falları neler söyler
Derdimi bilmez beyaz lilyum buketler

Sıradan bir saksı ilişti gözüme arka sıradan
Bilmediğim bir çiçek yere eğilmiş saksıdan
Pembe yanakları kızarmış sanki utançtan
Güzel gözlerini kaçırdı gözlerimin ucundan

Adını sordum heyecanla, dediler ki o açelyadır
Çok asil bir çiçektir, nefse hâkimiyeti anlatır
Bakan gözlerde değil, seven gönüllerde açılır
Umudun çiçeği açelya, sende gizemler saklıdır

Seni elçi yolladım beni bilmeyen bir güzele
Saksında bir mektup, gönülden meçhule
Ses seda gelmedi, ben de düştüm peşine
Ah benim açelyam, bak düştük dilden dile

Hep güler sanmıştım o sevdalı gözleri
Hışmına uğradım, bu öfkesi nedendi?
Keşke görmez olaydım bunca çirkinliği
Zavallı açelyam benim, katletti ikimizi

Elçiye zeval olmaz, derlerdi ya inandım
Güzel yüzün solmaz, sevecek sandım
Ah yarım aklım bir gülüşe aldandım
Bırakmam seni, gönlümü saksı yaptım