Ey ruhumu her defa fetheyleyen akıncı.
Neden salar durursun yüreğime bir sancı.
Son diye umuyorum verdiğin onca acı.
Saymadım kaç kez oldu, acaba bu kaçıncı.
İçime zehir gibi hüznünü zerk eyleme.
Çektirdiğin acıyla zil çalıp zevk eyleme.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta