Abdurrahman Uysal Şiirleri - Şair Abdurr ...

Geceden fecre
Kundaktan kabre
Ömrüm yol oldu.
Ben ise yolcu.

Hataları ile yüzleşemeyenler
Yaptıkları ile yüzsüzleşmeye
devam ederler.

Hataları ile yüzleşemeyenler
Yüzsüzleşerek hata ederler.

Sen
bir dokunup
bin ah işitmek istersin…
Zulamda bile sana edecek
ahım kalmadı .
Zayi ettim

Hüznü var bu şehrin
Hasta koğuşunda pnömokonyoz izi
Madeninde bitmek bilmeyen sızı
Çocukların yüreğinde babadan kalma acı

Nefesi var bu şehrin

Dar gününde uzaktan seyredenler,
İyi gününde ballı kaymak yedirirler.
Aynaya baksa Zübük'ü görenler,
Ben de Adamım diye övünürler.

Yanarsam aşk ile nara
Yar açarsa yüreğimde yara
Dost bildiğim salarsa dara
Bu yürek koşar sana Ana
(12 mayıs 2012)

Sır ile şakıdı Zümrüt’ü Anka
Muştu geldi kaf dağından
Toy kuruldu meşk makamına
Aşıklar erdi muradına

Vatansız ne bilir kadr-ü kıymetini,
Milletten bi haber Bayraksız.
Bu Vatan Kara Toprak Mavi Gök;
Kalır mı? Bayraksız.

(Nusaybin 2012)

Dünya’da solan tebessümün;
Cennette açacak.
Şehadetinle bu toprak ,
Vatan kalacak.

Bardağa gam verir
Çayın demsizi
Cana zül gelir
İnsanın densizi.