Abdurrahman Uysal Şiirleri - Şair Abdurr ...

Geceden fecre
Kundaktan kabre
Ömrüm yol oldu.
Ben ise yolcu.

Hataları ile yüzleşemeyenler
Yaptıkları ile yüzsüzleşmeye
devam ederler.

Hataları ile yüzleşemeyenler
Yüzsüzleşerek hata ederler.

Sen
bir dokunup
bin ah işitmek istersin…
Zulamda bile sana edecek
ahım kalmadı .
Zayi ettim

Hüznü var bu şehrin
Hasta koğuşunda pnömokonyoz izi
Madeninde bitmek bilmeyen sızı
Çocukların yüreğinde babadan kalma acı

Nefesi var bu şehrin

Dar gününde uzaktan seyredenler,
İyi gününde ballı kaymak yedirirler.
Aynaya baksa Zübük'ü görenler,
Ben de Adamım diye övünürler.

Senden bırak adam
Kümese dam olmaz

Dün Yaptıklarınızı,
Bugün ki
Konuşmalarınızla
Silemezsiniz.
Adamlık
Makam değil

Can dediğin,
iki nefes arası.
Başı ezan sonu sela.
Hayatın manası,
varla yok arası .

Mavinin derinliklerinde
dalıp uykuya,
Güneş yanığı gülüşüne
Deniz kokusu saçlarına.
Hasret bırakıp gittin
apansız.

Altı mavi üstü mavi.
Kanadı mavi lekeli martı.
Mavinin koynunda martı,
Martının koynunda mavi.
Martı olmak varmış vesselam,