Gökyüzünün armağanı kar
Sessizce sunulan toprağa.
Gece kuşatılırken yitiyor karanlıklar.
Renkler beyaza meyl ediyor.
Tembihli çocuklar gibi suskun şehir.
Geçmiş telaşlara tanık,
Tahta merdivende yalnızlık.
Sinmiş badallarına efkar,
Bir başına kalmış ah ü zar
Toprak Kadar
Adil Olsa İnsanlar,
Mahşere Kadar,
İşsiz Kalırlar.
Şeytanlar.
Hani bir türkü vardı
“Tren gelir hoş gelir
Odaları boş gelir”
Ne tren hoş geliyor
ne odaları boş
Sofrana oturmayan siyasetçi için
Sofrasına oturduğun insanı üzme.
Bazen İnsan
Vazgeçmediği
Bir Şey için
Haykırarak
Tüm dünyadan
Vazgeçer
Vicdan;
Benliğimizi renklerine ayıran
turnusol kağıdı misali saf.
Başı belli.sonu belli.
Gelmez dediğim gün geldi.
Geçmez dediğim gün geçti.
Birde baktım yaşım elli.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!