Abdulrızak Kılıç Şiirleri

dokuz şubat iki bin üç
fırtınalar içinde ki gün
kar
ayaz
buz dağları
kafam sıcak

rengârenk
ne tavus kuşu
ne kelebek
ne bahar bahçe çiçek
ne dikensiz hayat
ne uçsuz bucaksız kâinat

yağmur damlacıkları
vuruyor yine
güle
yaprağa
dikenine
bahçemin

toprak anam
yağmur babam
rüzgâr soluğum
ateş
çandır
komşum

yağmur damlacıkları
vuruyor bahçemin gül yapraklarına

sararıyor dökülüyor
rüzgarla birlikte vurunca
yağmur damlacıkları

birikti acılar
dirhem dirhem içimizde
yüklendik elemleri yüreğimize
hamalı olduk ebede...
nefsimizde yoktur hınç
insanlara hır

altı ekim ikibin beş
saat bir yirmi yedi
uykum
canlara ömür
taziyem
gönül hırkalı anam

kimi gün çisil çisil yağmur
her hal çılgınca savrulan rüzgar
an gelir hüzünlü bahar
bazen istemeden kara bir bulut
her dem güneş bekleyen seher
her nekadar olmak istediysem'de nisan