EFELİK; BÜYÜKLÜK MERTLİKTİR
İnsanları aydın olur Aydın’ın
Mertlik, büyüklüğe verilen adın
Efeliktir efeler diyarı Aydın
Bayrağa özgürlük, can verir namın
ELA
Ela gözlerimi yaşla doldurdun
Zülfü perişanım gittin gideli
Ağlattın özlemim sevdim seveli
Fidan yeşertmedi vatan dediğin
Ela
Utku ararım sevgi yolunda
Tutku oldun sen ela gözümde
Aydan gül dersem dursa kalbimde
Tadılan zevkle sallanır eda
Elifi Can
Gülay gülünce sinem yaşar bahar
Sevda uyansa cana canan sunar
Sedam gamzene konar yuva arar
Büyür özlemim büyür yare kadar
EMEKLİ NAZİLLİ
Çıktım zirveye baktım Nazilli’ye
Ova evlerle dolmuş dönmüş şehre
Akçay, Menderes akar yersiz yere
Kimse el vermez doyurmaz bahçeye
Tutturmuşsun bir Emel, gidiyorsun,
Kimdir, neyin nesidir, kimin fesidir?
Söylersem şaşarsın, inanamazsın!
Emel beni renklere boyayan ışıktır.
Sadece beni renklere boyamakla kalmadı.
İnanılmaz yetenekler oluşturdu bende.
GURBETE GİDİP ÖZLETME
Yârim gurbete gidip özletme
Ayrılıktan hiç mi hiç bahsetme
Unutmaktan sakın hiç söz etme
Silinmez yazılan şu sineme
Güz
Tohumlar gizlendi toprakta gelince güz
Leylekler gidiyor birlikte başlamış göç
Sahralar beslemez onları kaybolur yüz
Uluslararası bağları kurdurmaz öç.
GÜN BİTTİ
Gün bitti Neşe görünmedi
Gece oldu Şenay da çıkmadı
Kim korkuttu, kim seni taşladı?
Hiçbir zaman hain bilinmedi
Gülüşlerim Yaralı
Gülüşlerim yaralı, umutlarım yaşıyor.
Ama artık umudum değilsiniz, zombiler
Kötü ruhu seçenler tarih oku uçuyor.
Uçan oklar hedefi ne zaman yok eder?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!