Zamanın ötesinde bir şair idi Orhan Veli Kanık,
İstanbul’u dinledi gözleri kapalı şiiri ise Yanık,
Şimdi dinleseydi gözlerini acaba açarmıydı?
Yazsaydı acep neleri yazardı neleri anlatırdı?
İstanbul Aliyye, Eskiden kokusu misk kokardı,
Tefekkür eyledim ölürsem,
Ruhumu isteye isteye versem,
Birde affedilmiş bağışlanmış isem,
Malatyanın kaysısı, Ankaranın hovardası,
Bak kızlar çay topluyor, Karadeniz burası,
Aydının inciri, Bal damlıyor dilleri,
Muğlam cennet köşesi, Tekirdağ meşhur köftesi,
Neler yaşandıysa kaldı mazide,
Araba ya külüstür yada modifiye,
İnsanlardan kaldıysa hoş seda,
Başlıyor gökten gelecek istila
Anlamaz insanın çoğu cuhela
Kara bulutlar içinde gider hızla
Gözle görülmez sanki bir veba.
Bu büyük imtihan olacak
Elleri kanlı cani’yi, Ahali adam beller,
Ahalinin ahvali, Zalimden beter,
Korku yüreklere sinmiş,
Yüzlerinden nur silinmiş,
Adamlık eski'denmiş,
Kalpler harap ki harap,
Kabirlere giderim bitap,
Gelir mi gelmez mi?
Gider mi gitmez mi?
Onlara ve bana bir sevap,
Eski ve yıkık dökük bir konak,
Bir çocuk yaşamın Baharı’nda
Öyle bir kabus ki,İçinde yaşamak,
Hayatın İlkbaharı’nda
Annesinin aklı kıt ve zayıf,
Öyle yaratılmış garip,
Kadınlar ihtirasın işkencesi,
Erkeklerin asırlardır kölesi,
Kendine doğuruyor efendisini,
Sapkınların ise İstismar göbeği,
Mollası bir başka kelepçeli,
Cennet elbet, Vaadidir Hakk’ın,
Ben günahlarıma, Kafayı taktım,
Affedilmek, Öncelik ile muradım,
Sonra onun, Cemalini görmek üstadım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!