Kalem sahibi öğretti bize her şeyi,
İnsan ya hakka, ya batıla sarkar,
Ya onun manasıyla, ya kendi zanlıyla,
Ya dünyaya tapar, ya sakınır Rahmana,
Hani bir an olur, Daralır kalırsın,
Çaresizlik çığı düşmüştür üstüne,
Sesin duyulmaz, Yüzün görülmez,
Değersizlik yası girmiştir gönlüne.
Gönüle Aşkı, İlham eden, Rabbimdir,
Sevdiğim kul ise güzel ve beşerdir,
Hak'tan sapamam haddimdendir,
Yüreğimdeki acıyı söküp atamam,
Kalbim atıyorsa ve dahi yaşatıyorsa,
Yakın zaman şeytan saldırdı uyurken,
Kendini beğenmiş ne kadarda çirkin,
Zarar vermeye gelmiş şaşkın bana güya,
Rabbım sekinet kuvveti verince kalbime,
Ellerimle kavradım tüm bedenini,
Kara treni anladık da,
Neden kara duman,len
Makinist ne yakıyon len,
Zehirledin tüm ahaliyi,
Boyamak gerek bu kara treni beyaza ,
Belki beyaz duman çıkarır havaya,
Çoluk çocuk
Lapa lapa kar yağmasını bekler,
Koca koca Amcalar ablalar,
Çocukluğuna döner,
Kartopu oynamak ister,
Her kez ektiğini biçer,
Gül açar kızarır ve solar,
Vicdanlar kapalı,
Kutuya mühürlenmiş,
Zarfıyla kilitlenmiş,
Emir ki Hak tan halk etti onu bir pak hatundan,
Yazılıydı levhi mahfusta hüküm yüce sultan’dan,
Bk, Zuhruf 43
Işıldasın kalpteki imanlar, aydınlansın suretler,
Kutlu olsun Şahit olanlar,manayı bilip kutlayanlar,
Her kez kendi Halinde,
Zengin keyfi yerinde,
Fakir’in gözü öğünlük Ekmeğinde,
Dertsiz baş kalmamış,
Zengin Aşkı bulamamış,
Düşmüşüm bitap ve harabım,
Bitmiş tükenmiş gibi davam,
Bedenim ise yürüyen cesedim,
Her yanımı saran gibi kanserim,
Derman ararım ve lakin bulamam, ,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!