"Annelere ithafımdır."
İnsan bir gül misali soluyor
mum gibi eriyor
akrep ve yelkovan birer yılkı
o kaçınılmaz an yaklaşıyor
siliniyor anılarımdan tanıdık yüzler
gezip dolaştığım şehirler
savrulduğum bulvarlar
dumanlı dağbaşları
yemyeşil bahçeler
beyaz köpüren mavi sular
ve kulaklarımdaki sesler uzaklaşıyor
her sabah
biraz daha yorgun uyanıyorum
biraz daha farklılaşıyor yüzüm
ellerim saçlarım
oturup pencere kenarına
sessizliğini dinliyorum kuşların
ve rüzgârın
birden yoğun bir sis çöküyor etrafa
gökyüzünde hışırtısı bulutların
dönülmez bir göç yolculuğu bu
belki bugün
belki yarın.
ısırgan iyi gelir diyorlar
oysa bir kibrit çöpünden değersiz artık hayat
öylesine renksiz
öylesine mat
mevsimlerde bir bambaşka yorum var bu sene
bir başka hâl
çok üşüyorum
üşüyorum Anne
Kayıt Tarihi : 20.11.2016 21:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)