ey gönül, sen deccalı bırak, yüzünü iyilere dön
bırak denizin dibindeki yosunları kendi haline
sen ovaları seyret, kırları, yüce dağları
bil ki, evveli yok, ahiri yok senden sonranın
insan dediğin kendi hayatının temir yalupu değil midir ki zaten
börtü’nün, böceğin, kuş’un
ve hatta karıncanın bile duyacağı bir çığlıkla sen sev, a gönül
Ala gözlü nazlı dilber
Sen d(e) olasın benim gibi
Zülfün dökük boynun bükük
Sen d(e) olasın benim gibi
Bahçende güller bitmesin
Devamını Oku
Sen d(e) olasın benim gibi
Zülfün dökük boynun bükük
Sen d(e) olasın benim gibi
Bahçende güller bitmesin



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta