Bir sabah uyandığımda,
Herkesin kendi hapishanesinin ıssızlığında yok olmuşluğunu fark ettim!
Bir sabah uyandım ve özgür kuşların çığlıkları sardı kulaklarımı..
renkleri olağandışı,kanatları göğü kaplayan,rüzgarla dans eden özgür kuşlar..
Bir sabah uyandım ve gözlerini kendi gözlerinden ayıramayan kafesteki kuşların
duyulmayan ağrılı senfonilerini hissettim.
Ağlayan,kedere kapılmış,panik olmuş,uçmayı unutmuş sayısız kuşlar..
Çok şey var ki, geride kaldı
Dönüş yolları kapalı,
Kara otağ içindeyim;
Yerde de kara bir halı...
Çok şey var ki geride kaldı
Nice sisli-sevgili yüz
Devamını Oku
Dönüş yolları kapalı,
Kara otağ içindeyim;
Yerde de kara bir halı...
Çok şey var ki geride kaldı
Nice sisli-sevgili yüz
yaşamın dönüşümü nasıl olsa herkesi bulacak,
kaleminiz daim olsun
Güzel ve düşündüren bir anlatım. Siz yine uyanmış ve Herkesin kendi hapishanesinin ıssızlığında yok olmuşluğa volta attığını fark ettimişsiniz. Yazık ki farkında olmadan yaşamı soluyan niceleri var. Güzel bir çalışma olmuş kutlarım.
..'bir sabah uyandım ve fark ettim ki
bağlandığım tüm düşüncelerin karanlığında
uçmayı unutmuşum ' bence bu mısralar 'duygu uçuran' unutma dışı ve 'ayık uyananların' soluyabileceği tatlılıkta,uyumda ,umutta....tesadüf bu ya: biz de bir hafta önce '40 ına girme' farkındalığını yaşadık!!! her şeye rağmen: dizelerinizdebelirtrtiğiniz gibi: 'güneşe selam etmek' gerekmez mi?? umarım '40*2+20=100 yaşımda bir sabah ta buluşuruz:))'...esen ve mutlu kalınız....
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta