yirmilik devirdim , geriye kaldı bilmem kaç
kılı kırk yardım bunca sene yavaş yavaş
günlerimden beri , sonsuzluktan öte zaman
yüküm öyle ağır ki ; farzediyorum büyük bir taş
en güzel deneyimim hala yaşamadığım günler
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta