Ayaklarım aklımın hükmünden çıkmış, düşüncelerime göre, bazen sekerek, bazen duraksayarak, bazen ansızın sağa veya sola yön değiştirerek, gecenin yıldız kaymalarını umursamayarak, sokakların kamaşasından şaşırmadan, o anki düşüncelerimin isteklerine oyarak belli bir zaman sonra duraksayıp, sırtımı bir iş yerinin dikey duvarına yaslayarak, bir anda, benim hükmüm karşısında ışığı perde aralığından kararsızca salınım halindeki pencereye bağladım, sanki gözlerimi…
Alaca bir ışık karmacası ile perdenin aralığından gözlerimdeki merakımla bana düşünce sebebi yaratıyordu…
Aklımdan, birkaç zamandır devinimle şekil değiştiren düşüncelerim dairesel bir devinimle aklımın derinliklerindeki düşüncelerim sıralanıyor arka arkaya…
Kaç zamandır gelmemiştim buraya belki de kendime sözümdü buraya gelip düşüncelerimin esiri olarak, arkasında senin olduğunu bildiğim, bu cama bakmayacaktım…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta