17 Ağustos Şiiri - Nurettin Sevim

Bin dokuz yüz doksan dokuz.
Yer Kocaeli-Gölcük
Tarih on yedi Ağustos.
Gönüllerimiz göçük.

Yedi nokta dört ile.
Salladı bir zelzele.
Her taraf feryad, figan.
Her tarafta velvele.

Sıfır üç- sıfır iki.
İzmit-Değirmendere.
Bizleri yasa boğdu.
Dokundu gönüllere.

Kim bilir kaç sineye.
Düştü o gün bir acı.
''Hakk'tan gelen acının,
Sabırdır tek ilacı.''

Ağıtlar karışırken,
Gecenin karasına.
Merhem olmak isterim,
Yüreğin yarasına.

Evi barkı yıkılmış,
Mekânı olmuş kovuk.
Enkazların altından,
Seslenir boğuk, boğuk.

Bu acıya dayanmaz,
Yaralı benim gönlüm.
Betonların altında,
Ne kadar soğuk ölüm.

Kocaeli, Gölcük de
Hem de Çınarcık bizim.
Oluşan her göçükte.
Hüznümüz ortak bizim.

Acılar gelir geçer
Millet verir elele.
Yeter ki, hiç olmasın.
Yüreklerde zelzele.