16 Rüyadaki Beş Emir Şiiri - Hasan Karah ...

Çok ilginç rüya görür bir peygamber;
Bir ses “Sabah bu şehri terk et! ”, der.
Hemen ardından beş emir daha ekler:
Sabah kalkan nebi yoluna devam eder.

Yolda rüyasını tek tek sayar şaşkınlıkla:
Yoluna ilk çıkanı ye, ikinciyi sakla!
Üçüncüyü öldürme, dördüncüyü rızıkla!
Beşinciden de kaç ve uzaklaş hızla!

Koskoca bir dağ çıkıverir karşısına;
Ye dedi Rabbi, nasıl isyan etsin ona!
Yürüdükçe dağ küçüldü, aldı avucuna;
Bir lokmada yedi ve şükretti Allah’ına.

Baktı yolda bir leğen; onu hemen gömer.
Dönüp bakar ki toprağın üstünde bekler.
“Ne garip bir şey! ” diyerek geriye döner.
Tam yedi defa geriye dönüp tekrar gömer.

Bir kuş: “Ey Resul! Beni kurtar! ”, der.
Kartal gelip: “Beni boş çevirme! ”, der.
O da yemeğini çıkararak hediye eder;
“Bu senin nasibin, bunu al ve git! ”, der.

Biraz ilerler ve ‘Öf, bir hayvan leşi! ’ der.
Burnunu tutarak oradan ok gibi gider.
Rabbim bunları neden bana emreder;
Belki de benim sadakatimi imtihan eder!

Düşünürken Allah’tan rüyanın tevili gelir:
Dağ, öfkedir; fakat yutulduğunda tat verir.
Leğen, güzel ameldir; gizlenemez yeşerir.
Kuş, sana sığınandır; ne terk edilir ne verilir.

Kartal, ihtiyaç sahibidir; boş çevrilmemelidir.
Elinde onun ihtiyacı kadar olsa da verilmelidir.
Leş, gıybet ve dedikodudur; ondan kaçmalıdır.
Şimdi şükür ve dua ederek ders çıkarılmalıdır.

İstanbul, 17.09.2006