11, Ağaç Şiiri - Ömer Tural

11. AĞAÇ

Kökleri toprağa sabırla iner,
Dalları göklere rahmetle döner,
Her yaprağı zikri dilden söyler,
Ağaç, kulluğun nişanesidir.

Meyvesi rızk olur, gölgesi rahmet,
Her hali insana verir öğüt,
Tevekkül yolunda sabırla hizmet,
Ağaç, teslimiyet sembolüdür.

Ne bir tek dalını boşuna açar,
Her nefes Hakk’ı zikredip saçar,
Âşık gönüllere sırlar taşır,
Ağaç ibret verir bakan göze.

— Tural

12. AY

Gece karanlıkta doğar bir nurdur,
Güneşten aldığı ışığı sundur,
Tevhidin sırrını kalbe vurur,
Ay, hakikatin aynası gibidir.

Kimi zaman hilal, kimi zaman dolu,
Kimi eksilerek sabrı savunur,
Her hali kulluğa işaret olur,
Ay, Hakk’ın kudretini gösterir.

Gökte yol gösterir seyyahlara,
Yansıtır nurunu aşık canlara,
Gönlü saf olan bakar manalara,
Ay, aşkın seyrine davet eder.

— Tural

13. GÖKKUŞAĞI

Yağmurdan sonra gökyüzü süslenir,
Renkler bir araya gelir, nurdan eser,
Her tonunda Hak’ın rahmeti gizlenir,
Gökkuşağı ibret verir gören göze.

Farklı renkler bir uyum içinde,
Birlikte parlar, ayrılmaz hepsi,
Tevhidin işareti, Hakk’a bağlılıktır,
Gökkuşağı ders verir aşık gönle.

Her bakış fark eder güzelliğini,
Kalp açılır, nur dolar içine,
Hak yoluna düşen görür sırrını,
Gökkuşağı aşkın nişanesidir.

— Tural

14. KUŞLAR

Gökyüzünde süzülür özgür kanat,
Her cıvıltısı ibretle dolar kalp,
Tevhidin sesi gibi süzülür saat,
Kuşlar Hak’tan haber taşır aşka.

Uçarken öğüt verir sabrı,
Yuvada öğretir sevgiyi,
Göç ederken sadakati taşır,
Her kuş bir ders sunar insana.

Gözle gören gönül duyar sırrını,
Her kanadı bir işaret Hak’tan,
Kimi merhameti, kimi kudreti,
Kuşlar ilahi aşkı anlatır sessiz.

— Tural