Onur BİLGE
Yalnızlık, ilk zamanlarda huzur verse de, uzadıkça tahammülü zorlayan, acilen esarete dönüştürülmesi dilenen can sıkıcı bir özgürlüktür.
Akşamüstü karşılaşıp gözden kaybettim seni. Araya başkaları ve hayatları girdi, yağmur yaş girdi. Şu anda da bir savaş başladı, içimde. Bu zamana kadar hiç yaşamadığım biçimde! Yalnızlığımı, özgürlük olarak düşünmeye çalışırken ve her zamanki gibi cam kenarından sabaha kadar uzatmak, termostaki çayımla tadını çıkarmak niyetindeyken, bir yanımın bomboş olduğunu şiddetle hissediyor, yalnızlığıma tahammül edemiyorum!
Seni görmek istiyorum, sesini duymak ve huzur içinde yazmaya koyulmak... Aklımda kaldığı kadarıyla yüzünü çizmeye çalışıyorum, kâğıt parçalarına. Olmuyor, hiç biri sen değil... Önce boyuna yırtıyor, şeritler haline getiriyor, sonra enine yırtıp, küçük parçalara ayırıp karıştırarak atıyorum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta